رحلت حضرت ابراهیمحضرت ابراهیم علیه‌السلام از جمله افراد نادری است که پس از آمدن فرشته مرگ، به او فرصت ادامه زندگی داده شد و بعدا به درخواست خود آن حضرت، قبض روح گردید. ۱ - آمدن عزرائیل نزد حضرت ابراهیمروزی عزرائیل نزد ابراهیم آمد تا جان او را قبض کند، ابراهیم مرگ را دوست نداشت، ۲ - فرصت دوباره زندگیعزرائیل متوجه خدا شد و عرض کرد: «ابراهیم، مرگ را ناخوش دارد.» خداوند به عزرائیل وحی کرد: «ابراهیم را آزاد بگذار چرا که دوست دارد زنده باشد و مرا عبادت کند.» ۳ - آمادگی حضرت ابراهیم برای مرگمدّتها از این ماجرا گذشت، تا روزی ابراهیم پیرمرد بسیار فرتوتی را دید که آن چه می‌خورد، نیروی هضم ندارد و آن غذا از دهان او بیرون می‌آید، دیدن این منظره سخت و رنج آور، موجب شد که ابراهیم ادامه زندگی را تلخ بداند، و به مرگ علاقمند شود، ۴ - دیدار دوباره با عزرائیل۴.۱ - گفتگوی حضرت ابراهیم با عزرائیلدر همین وقت به خانه خود بازگشت، ناگاه یک شخص بسیار نورانی را که تا آن روز چنان شخص زیبایی را ندیده بود، مشاهده کرد، پرسید: «تو کیستی؟» او گفت: من فرشته مرگ (عزرائیل) هستم.» ابراهیم گفت: «سبحان الله! چه کسی است که از نزدیک شدن به تو و دیدار تو بی‌علاقه باشد، با این که دارای چنین جمالی دل آرا هستی.» عزرائیل گفت: «ای خلیل خدا! هرگاه خداوند خیر و سعادت کسی را بخواهد مرا با این صورت نزد او می‌فرستد، و اگر شر و بدبختی او را بخواهد، مرا در چهره دیگر نزد او بفرستد». آن گاه روح ابراهیم را قبض کرد. ۵ - رحلت حضرت ابراهیمبه این ترتیب ابراهیم در سن ۱۷۵ سالگی با کمال دلخوشی و شادابی، به سرای آخرت شتافت. ۶ - نحوه دیدار با عزرائیل از زبان حضرت علیدر روایت دیگر از امیر مؤمنان ـ علیه السلام ـ نقل شده فرمود: هنگامی که خداوند خواست ابراهیم را قبض روح کند، عزرائیل را نزد او فرستاد، عزرائیل نزد ابراهیم آمد و سلام کرد، ابراهیم جواب سلام او را داد و پرسید: «آیا برای قبض روح آمده‌ای یا برای احوالپرسی؟» عزرائیل: برای قبض روح آمده‌ام. ابراهیم: آیا دوستی را دیده‌ای که دوستش را بمیراند؟ عزرائیل بازگشت و به خدا عرض کرد، ابراهیم چنین می‌گوید، خداوند به او وحی نمود به ابراهیم بگو: «هَلْ رَأیتَ حَبِیباً یکْرَهُ لِقاءَ حَبِیبِهِ، اِنَّ الْحَبِیبَ یحِبُّ لِقاءَ حَبِیبِهِ؛ آیا دوستی را دیده‌ای که از دیدار دوستش بی‌علاقه باشد، همانا دوست، به دیدار دوستش علاقمند است». [۲]
امالی صدوق، شیخ مفید، ج۱، ص۲۷۰.
ابراهیم به لقای خدا، اشتیاق یافت و با شور و شوق، دعوت حق را پذیرفت و در سن ۱۷۵ سالگی به لقاء الله پیوست.۱) بحارالانوار، علامه مجلسی؛ ۲) امالی صدوق، شیخ مفید؛ ۷ - پانویس
۸ - منبعاندیشه قم، برگرفته از مقاله «رحلت حضرت ابراهیم »، شماره۵۳. رده‌های این صفحه : تاریخ انبیاء | حضرت ابراهیم
|